Oddychanie

Wentylacja minutowa płuc (lewa strona ryciny) i częstość skurczów serca (prawa strona) zarejestrowane podczas wysiłku o maksymalnej intensywności u piłkarzy duńskich przed i po okresie czterotygodniowego treningu. Trening spowodował wzrost maksymalnej minutowej wentylacji płuc, podczas gdy poziom maksymalnej częstości skurczów serca pozostał bez zmian.

Powietrze dostaje się do płuc na skutek skurczów przepony. W chwili rozkurczu przepony, powietrze z płuc jest wydychane. Ruch powietrza do płuc oraz z płuc nazywa się wentylacją płuc, a jej tempo może być oceniane na podstawie ilości powietrza wydychanego w ciągu minuty (wentylacja minutowa).

:W stanie spoczynku wentylacja minutowa płuc .wynosi około 5 litrów powietrza na minutę. Podczas wysiłku, wskutek większego zapotrzebowania mięśni na tlen, wentylacja minutowa zwiększa się i u nie wytrenowanych osobników, może osiągnąć 100 l/min., zaś u zawodników wysoko wytrenowanych 200 l/min. Maksymalny poziom wentylacji minutowej płuc może się zwiększyć pod wpływem treningu; w grapie duńskich piłkarzy średni poziom wentylacji minutowej płuc, wynoszący około142 l/min,. po czterech tygodniach intensywnego treningu wzrósł do wartości 148 l/min.

Na wentylację płuc wpływa kilka czynników. Gdy zawartość tlenu w powietrzu jest niska, organizm stara się skompensować to poprzez wdychanie większej ilości powietrza. Ukazują to dane pochodzące z badań drużyny duńskich piłkarzy, uczestniczących w Mistrzostwach Świata 1986 roku. Wykonywali oni wysiłek o submaksymalnej intensywności na poziomie morza, a później w warunkach symulujących wysokość miasta Meksyk (około 2300 metrów powyżej poziomu morza), gdzie zawartość tlenu w powietrzu jest mniejsza. Wentylacja minutowa płuc na tym poziomie wynosiła 105 l/min i była o 15 l/min wyższa, niż na poziomie morza.