Przenoszenie sztangielki zza głowy, leżąc, jest w swej podstawowej formie ćwiczeniem dotyczącym tylko jednego rodzaju stawów. Jego największa wartość polega na powiększeniu rozmiarów klatki piersiowej oraz wzmocnieniu mięśni górnych partii ciała.
Przez wiele lat kulturyści i inni sportowcy, pragnący podnosić coraz większe ciężary, wykonywali tego typu przenoszenie jako ćwiczenie uzupełniające. W przypadku tego ćwiczenia, będziemy mieli do czynienia z pracą mięśni zarówno w obrębie stawów barkowych, jak też łokciowych.
WAŻNIEJSZE MIĘŚNIE
Najważniejsze mięśnie pracujące w czasie wykonywania ćwiczenia w okolicach stawów barkowych to: mięśnie piersiowe większe (ich dolna część), mięśnie najszersze grzbietu oraz obłe większe. Mostkowo-żebrowa część mięśni piersiowych większych bierze początek na całej długości mostka oraz na części chrzęstnej pierwszych sześciu żeber, w pobliżu ich połączenia z mostkiem. Wczepia się zaś za pośrednictwem płaskiego ścięgna szerokości około 7 cm na grzebieniu guzka większego kości ramiennej, tuż przy przyczepie końcowym mięśni naramiennych.
Mięśnie najszersze grzbietu zajmują duży obszar dolnych partii pleców oraz bocznych powierzchni klatki piersiowej. Zaczynają się na wyrostkach kolczystych sześciu dolnych kręgów piersiowych i wszystkich kręgów lędźwiowych, grzebieniu krzyżowym pośrodkowym kości krzyżowej, tylnym odcinku zewnętrznej wargi grzebienia kości biodrowej oraz na powierzchniach zewnętrznych trzech dolnych żeber. Kończą się natomiast na grzebieniu guzka mniejszego kości ramiennej, wczepiając się za pomocą płaskiego ścięgna biegnącego równolegle do wyższej części przyczepu mięśni piersiowych większych.
Mięśnie obłe większe są niewielkie, o walcowatym kształcie, przebiegają od dolnego kąta łopatki do grzebienia guzka mniejszego kości ramiennej, równolegle do środkowej części przyczepu mięśni piersiowych większych.
W obrębie obręczy kończyny górnej najważniejszą rolę spełniają mięśnie równoległoboczne oraz piersiowe mniejsze. Mięśnie równoległoboczne (ich większa część) leżą tuż pod środkową połacią mięśni czworobocznych. Biegną one od wyrostków kolczystych czterech górnych kręgów piersiowych, do przyśrodkowego brzegu łopatki. Mięśnie piersiowe mniejsze są stosunkowo nieduże. Leżą w górnej, przedniej części klatki piersiowej, pod mięśniami piersiowymi większymi. Ich przyczepy początkowe mają miejsce na powierzchniach zewnętrznych trzeciego, czwartego i piątego żebra, końcowe zaś na wyrostku kruczym łopatki.
WYKORZYSTANIE W SPORCIE
Czynność przyciągania ramion ku dołowi z pozycji ponad głową jest niezwykle ważna w gimnastyce sportowej, zwłaszcza w ćwiczeniach na kółkach, drążku, poręczach i poręczach asymetrycznych. Ma również duże znaczenie w dyscyplinach sportu wymagających rzucania piłki do przodu, np. w koszykówce, baseballu i siatkówce, a także przy wszelkich ruchach, mających na celu podciąganie się do góry, jak przy wspinaniu się na linie lub podciąganiu na drążku itp.
Pływacy cenią sobie przenoszenie sztangielki zza głowy za niebywałą poprawę skuteczności ruchów przyciągających, odgrywających pierwszorzędną rolę w stylu dowolnym. Kulturyści natomiast wykonują to ćwiczenie, w celu powiększenia rozmiarów klatki piersiowej i rozwinięcia mięśni.
Przenoszenie sztangielki zza głowy, leżąc, jest w swej podstawowej formie ćwiczeniem dotyczącym tylko jednego rodzaju stawów. Jego największa wartość polega na powiększeniu rozmiarów klatki piersiowej oraz wzmocnieniu mięśni górnych partii ciała.
