Siła mięśniowa i koordynacja (technika).
Na podstawie analizy aktywności meczowej można też dokonać oceny siły mięśniowej i techniki piłkarskiej.
Szybkość piłkarza zależy od siły eksplozywnej mięśni kończyn dolnych, zdolności koordynacji mchów i zdolności postrzegania sytuacji (zdolność widzenia, rozumienia i oceny). Piłkarz powinien posiadać zdolność szybkiej zmiany kierunku ruchu, jest ona szczególnie przydatna w sytuacjach, gdy chce on pozbyć się kryjącego przeciwnika. Nie należy się zatem dziwić, że cechą, która odróżniała piłkarzy profesjonalnych od pozostałych, okazała się właśnie zdolność szybkiej zmiany kierunku ruchu. /
Atutem piłkarza jest umiejętność wykonania długiego podania, ponieważ umożliwia to szybkie przesunięcie linii obrony przeciwnika. Podobne znaczenie ma umiejętność oddania silnego strzału i silnego podania. W takich sytuacjach gracze strony przeciwnej mają mniej czasu na reakcję na nową sytuację: Zdolność silnego uderzenia piłki zależy od siły i koordynacji mięśni nogi i biodra. Niektórym graczom przydaje się także duża siła mięśni górnej części ciała/Badania wykazały, że długość wrzutu piłki z autu jest ściśle zależna od siły mięśni klatki piersiowej, brzucha i grzbietu. Podobnie przy główkowaniu, skutecznie pomagają je wykonać silne mięśnie ramion, szyi, klatki piersiowej i brzucha w połączeniu ze zdolnością do koordynacji włączających się do pracy grup mięśni.
Podczas odbioru piłki wślizgiem ciało piłkarza powinno działać jak jednostka sztywna, ten stan pozwala osiągnąć odpowiednie napięcie izometryczne mięśni klatki piersiowej, brzucha i grzbietu. Wykonanie wślizgu wymaga także odpowiedniej siły obydwu nóg, zarówno podporowej jak i odbierającej, która musi najpierw rozwinąć silę dynamiczną, a następnie pozostać w ustalonej pozycji (izometryczne). Przy podaniu czy przyjmowaniu piłki, ciało utrzymywane jest tylko na jednej nodze, za wyjątkiem sytuacji, kiedy piłka jest przyjmowana na klatkę piersiową czy głowę. Dla utrzymania równowagi potrzebna jest dobra koordynacja pracy mięśni.
Nie stwierdzono, by w czasie gry meczowej dochodziło u piłkarzy do obniżenia poziomu siły; pomiary dowiodły, iż była ona jednakowa przy końcu i na początku meczu.
