W trakcie meczów dokonywano u piłkarzy pomiarów wielu wskaźników fizjologicznych, jak – częstość skurczów serca, mleczan, temperatura ciała, utrata płynów.
Aktywność ruchowa angielskiego pomocnika podczas meczu pierwszoligowego. Wartości (w kilometrach) dotyczące różnych form aktywności ruchowej porównano z wartościami czołówki graczy duńskich.
Częstość skurczów serca.
Nowoczesne urządzenie telemetryczne uczyniło możliwym monitorowanie częstości skurczów serca piłkarza w czasie gry meczowej. Rysunek powyżej ukazuje zapis częstości skurczów serca u piłkarza duńskiego wysokiej klasy podczas meczu ligowego. Przez większą część meczu częstość skurczów serca wahała się między 150 a 190 sk./min, a tylko na krótko spadła poniżej 150 sk./min. Wartości HR ukazane na rysunku poniżej są charakterystyczne dla gry piłkarzy podczas meczu, poza bramkarzem i „wymiataczami”, mającymi głównie zadania defensywne. Opierając się na pomiarach częstości skurczów serca można stwierdzić, że średnia intensywność wysiłku w grze meczowej odpowiada, w przybliżeniu, 70% maksymalnego zużycia tlenu. A to jest dowodem, że gra w piłkę nożną stawia wysokie wymagania sercu i systemowi transportu tlenu.
Częstość skurczów serca u piłkarza podczas meczu. Zaznaczono wartości maksymalnej częstości skurczów serca oraz częstość skurczów serca w pierwszej i drugiej połowie meczu.
Aktywność ruchowa angielskiego pomocnika podczas meczu pierwszoligowego. Wartości (w kilometrach) dotyczące różnych form aktywności ruchowej porównano z wartościami czołówki graczy duńskich.
Częstość skurczów serca u piłkarza podczas meczu. Zaznaczono wartości maksymalnej częstości skurczów serca oraz częstość skurczów serca w pierwszej i drugiej połowie meczu.
