W pozycji siedzącej, grzbiet wyprostowany, sztanga trzymana nachwytem spoczywa na górnej części klatki piersiowej:
– wziąć wdech i wycisnąć sztangę pionowo;
– wykonać wydech w końcowej fazie ruchu.
To podstawowe ćwiczenie angażuje głównie przednią i zewnętrzną część mięśnia naramiennego, obojczykową część mięśnia piersiowego większego, mięsień trójgłowy ramienia oraz częściowo mięsień zębaty przedni i mięsień czworoboczny, a w warstwie głębokiej – mięsień nadgrzebieniowy.
Ćwiczenie to można wykonywać w pozycji stojącej, zwracając szczególną uwagę na ustawienie grzbietu, który nie powinien wyginać się nadmiernie w odcinku lędźwiowym. Wyciskając sztangę z łokciami do przodu, angażuje się mocniej przednią część mięśnia naramiennego.
Wyciskając sztangę z łokciami rozłożonymi na bok, angażuje się intensywniej zewnętrzną część mięśnia naramiennego. Liczne przyrządy i stelaże pozwalają na wykonanie tego ruchu bez konieczności zwracania szczególnej uwagi na postawę ciała i ułatwiają skoncentrowanie wysiłku w mięśniu naramiennym.
Wąski uchwyt sztangi z łokciami do przodu.
Ćwiczenie angażuje przede wszystkim przednią część mięśnia naramiennego i obojczykową część mięśnia piersiowego większego .
Szeroki uchwyt sztangi z łokciami w bok.
Ćwiczenie angażuje przede wszystkim przednią i środkową część mięśnia naramiennego