Nogi lekko ugięte w kolanach, sztanga między nogami, rączka trzymana nachwytem, grzbiet wyprostowany, tułów ustawiony pod kątem 45°:
– wziąć wdech i przyciągnąć sztangę do klatki piersiowej;
– wykonać wydech w końcowej fazie ruchu.
Ćwiczenie to, podobnie jak podciąganie sztangi w opadzie, pozwala na lepszą koncentrację treningu na mięśniach grzbietu, a przy tym wymaga mniej wysiłku i dbałości o zachowanie odpowiedniego ustawienia ciała.
Uaktywnia ono następujące mięśnie: najszerszy grzbietu, obły większy, podgrzebieniowy, równoległoboczne, czworoboczny (głównie jego część poprzeczną) i zginacze przedramion. Pochylenie tułowia angażuje mięśnie brzucha i kręgosłupa w skurczu izometrycznym. Zmieniając typ uchwytu, tzn. ustawiając ręce w odwróceniu, w końcowej fazie ćwiczenia część wysiłku zostaje przeniesiona na mięsień dwugłowy ramienia i część zstępującą mięśnia czworobocznego.
Niektóre przyrządy są wyposażone w równoległe rączki umożliwiające uchwyt pośredni, w pół-nawróceniu, dzięki czemu intensywniej angażuje się mięsień ramienno-promieniowy.
W czasie podciągania sztangi typu T bez podpórki brzusznej nie należy wyginać grzbietu w łuk co chroni przez urazami.