Zapasy to dyscyplina sportowa, która polega na bezpośrednim starciu z przeciwnikiem. Każdy zapaśnik dąży do pokonania oporu przeciwnika i wygrania pojedynku. Opór stawiany przez przeciwnika znacznie komplikuje przeprowadzanie akcji technicznych, stąd też walki zapaśnicze charakteryzuje szybka zmiana sytuacji, błyskawiczna zmiana pozycji, różnorodność działań technicznych i taktycznych.
W walce zapaśniczej cechy motoryczne są angażowane kompleksowo. Siła miesza się z wytrzymałością lub szybkością. Zawodnik cały czas odczuwa na sobie siłę chwytu przeciwnika. Dochodzi do szczególnie wysokich napięć mięśniowych. Różnorodne sytuacje wymagają od zawodnika dużej wrażliwości mięśniowo-stawowej i czuciowej. Zmienna praca mięśniowa w walce zapaśniczej wymaga dużej ruchliwości procesów nerwowych. Wielkie znaczenie dla zawodnika ma szybkość skurczu mięśni, szczególnie przy wykonywaniu chwytów i kontrchwytów w stójce i w parterze. Zapaśnik musi odznaczać się wytrzymałością, gdyż podczas startu w zawodach musi odbyć w ciągu 1-3 dni po 3-5 walk dziennie.
Widać jasno, że przygotowanie do zawodów oraz sam proces treningu sportowego musi być w zapasach wszechstronny i długotrwały.
Trening sportowy polega w tej dyscyplinie na wieloletnim kształceniu i doskonaleniu technicznych i taktycznych umiejętności, cech motorycznych i silnej woli. W świecie współczesnych teorii i doświadczeń pojawiły się koncepcje rozwijania zapaśniczych talentów już we wczesnym wieku. Z badań wynika, że najlepszy wiek rozpoczynania treningu zapaśniczego to 10-11 lat. W wielu krajach trening zapaśniczy obejmuje dzieci poniżej 10 roku życia, np. Bułgaria 8-9 lat, Niemcy – 9 lat. W Polsce wiek rozpoczynania treningu ogólnorozwojowego ukierunkowanego na zapasy określony został przez stosowne przepisy na 12 lat, a pierwszy start w zawodach możliwy jest po minimum półrocznym stażu zawodniczym.
