Kulturyści, a także sportowcy innych dyscyplin, często są zdezorientowani, gdy chodzi o najlepszy sposób wykonywania ćwiczenia polegającego na przyciąganiu linki wyciągu pionowego w wąskim uchwycie. Czy lepiej jest pozostawać w pozycji wyprostowanej, czy odchylać tułów do tyłu? Czy używać podchwytu, nachwytu, czy uchwytu neutralnego (dłonie ustawione równolegle do siebie)? Przeanalizujmy, jak różne warianty ułożenia tułowia i rodzaju uchwytu wpływają na pracę mięśni i skuteczność tego ćwiczenia.
Podczas gdy te same mięśnie obręczy barkowej pracują w każdym wariancie przyciągania linki wyciągu w wąskim uchwycie, to jednak stopień zaangażowania poszczególnych mięśni ulega zmianom.
Mięśnie najszersze grzbietu pokrywają dolną połowę i oba boki górnych partii grzbietu. Ich przyczepy umiejscowione są na wyrostkach kolczystych sześciu dolnych kręgów piersiowych, kręgów lędźwiowych, kości krzyżowej, grzebieniu biodrowym i trzech dolnych żebrach. Przyczepy końcowe łączą się z grzebieniem guzka mniejszego kości ramiennej (górna przednia strona kości ramiennej) przez płaskie ścięgno przyczepione równolegle do górnych trzech
czwartych przyczepu mięśnia piersiowego większego.
Mięśnie obłe większe, znajdujące się po obu stronach górnej części grzbietu, przyczepione są do dolnego kąta grzbietowej powierzchni łopatki i biegną do grzebienia guzka mniejszego kości ramiennej. Ich przyczepy końcowe położone są równolegle i nieco poniżej przyczepów mięśni najszerszych grzbietu.
Mięśnie piersiowe większe przyczepione są do przymostkowej części obojczyka (na długości dwóch trzecich jego przedniej krawędzi), do przedniej powierzchni mostka (na całej długości) oraz do części chrzęstnej pierwszych sześciu żeber, w pobliżu ich połączeń z mostkiem. Przyczepy końcowe tych mięśni łączą się poprzez płaskie, szerokie na 7 cm ścięgno z grzebieniem guzka większego kości ramiennej, rozpoczynające się tuż poniżej guzowatości i biegnące do dołu w stronę przyczepów mięśni naramien-nych.
Mięsień równolegteboczny jest położony pod środkową częścią mięśnia czworobocznego. Przyczepiony jest do wyrostków kolczystych kręgów (począwszy od siódmego kręgu szyjnego, a skończywszy na piątym kręgu piersiowym) oraz do brzegu przyśrodkowego łopatki, począwszy od brzegu górnego aż do dolnego kąta.
Mięśnie piersiowe mniejsze znajdują się w górnej części klatki piersiowej i przykryte są mięśniami piersiowymi większymi. Przyczepione są do zewnętrznych powierzchni trzeciego, czwartego i piątego żebra w pobliżu ich części chrzęstnych i biegną do wyrostka kruczego łopatki.
Rolę wspomagającą w tym ćwiczeniu odgrywa głowa długa tricepsów. W miarę zwiększania zakresu ruchu dodatkowo włączają się do pracy takie mięśnie, jak środkowa część mięśnia czworobocznego i tylny akton mięśni naramiennych.
Kulturyści, a także sportowcy innych dyscyplin, często są zdezorientowani, gdy chodzi o najlepszy sposób wykonywania ćwiczenia polegającego na przyciąganiu linki wyciągu pionowego w wąskim uchwycie. Czy lepiej jest pozostawać w pozycji wyprostowanej, czy odchylać tułów do tyłu? Czy używać podchwytu, nachwytu, czy uchwytu neutralnego (dłonie ustawione równolegle do siebie)? Przeanalizujmy, jak różne warianty ułożenia tułowia i rodzaju uchwytu wpływają na pracę mięśni i skuteczność tego ćwiczenia.
