W początkach sportu kulturystyka, jaką znamy dzisiaj, nie istniała. Trenowano jedynie podnoszenie ciężarów, a celem było uniesienie jak największego obciążenia. Metody treningu różniły się znacznie od znanych współcześnie. Większość atletów ćwiczyła mięśnie całego ciała trzy razy w tygodniu, zwykle w poniedziałki, środy i piątki. Jednego tygodnia wykonywali serię dziewięciu powtórzeń na jedną część ciała, następnego zaś serię dziesięciu, aż do dwunastu powtórzeń, zwiększając obciążenie o 2-5 kg w zależności od ćwiczenia.
Reżim ten był na tyle bezlitosny, że nie pozwalał ograniczać zaplanowanego programu, jeśli odczuwało się zmęczenie w poniedziałek, ani też poszerzać go w przypadku napływu sił witalnych w środę. Należało ściśle przestrzegać wszystkich konwencjonalnych zasad podnoszenia ciężarów.
Nie było również żadnego logicznego układu ćwiczeń. Wykonywało się serię pompek, następnie uginanie ramion z obciążeniem, a później jedno z ćwiczeń rozwijających nogi lub inną część ciała.
TRENING SKONCENTROWANY
Doszliśmy do wniosku, że jedynym sposobem na prawidłowy rozrost masy mięśniowej jest wykonywanie więcej niż jednej serii tego samego ćwiczenia podczas treningu. Należało wybrać mięsień i pracować nad nim intensywnie, aby rozwinąć jak najwięcej włókien mięśniowych. Rozgrzanie mięśnia, spowodowane dużym wysiłkiem, wzmagało przepływ krwi dostarczającej mu większych ilości składników odżywczych oraz odbierającej niepotrzebne produkty przemiany materii.
Jeśli zależało nam na szczególnym rozroście jakiejś grupy mięśniowej, należało wykonywać wszystkie ćwiczenia rozwijające tę część ciała podczas jednego treningu. Przykładowo, aby rozbudować mięśnie ramion, należało skupić się na ćwiczeniu w superseriach przedramion, bicepsów oraz mięśni naramiennych, co powodowało doskonałe ich ukrwienie.
Uzyskiwaliśmy nieprawdopodobne rezultaty, stosując superserie przemienne. Polegało to na tym, że tuż po wyciskaniu rozwijającym mięsień trójgłowy wykonywano uginanie ramion ćwicząc biceps. Podczas gdy jeden mięsień odpoczywał, inny z tej samej grupy był „bombardowany”. Tak właśnie powstała Zasada Uderzeniowa Weidera, z której rozwinęły się później zasady: Serii Łączonych, Gigant serii, Treningu Podwójnie i Potrójnie Dzielonego oraz wiele innych.
W początkach sportu kulturystyka, jaką znamy dzisiaj, nie istniała. Trenowano jedynie podnoszenie ciężarów, a celem było uniesienie jak największego obciążenia. Metody treningu różniły się znacznie od znanych współcześnie. Większość atletów ćwiczyła mięśnie całego ciała trzy razy w tygodniu, zwykle w poniedziałki, środy i piątki. Jednego tygodnia wykonywali serię dziewięciu powtórzeń na jedną część ciała, następnego zaś serię dziesięciu, aż do dwunastu powtórzeń, zwiększając obciążenie o 2-5 kg w zależności od ćwiczenia.
