Zależność pomiędzy dystansem pokonanym w trakcie specyficznego wysiłkowego testu piłkarskiego (wysiłek o przerywanym charakterze do wyczerpania), a najdłuższym dystansem, pokonanym w jednym z trzech meczy. Czterech piłkarzy(•) pokonało wyraźnie dłuższy dystans podczas meczu, niż pozostałych sześciu (o).
Zdolności wysiłkowe piłkarza a dystans pokonywany podczas meczu.
Oprócz analizy meczowej aktywności, dziesięciu czołowych piłkarzy duńskich poddano długotrwałej (do wyczerpania) próbie wysiłkowej o charakterze przerywanym. Wzorzec ruchowy testu był podobny do występującego podczas gry meczowej. Dzięki temu, dystans pokonany podczas próby testowej, mógł być traktowany jako wskaźnik poziomu specyficznej wytrzymałości piłkarskiej danego gracza. Rysunek ukazuje porównanie wyników testu z najdłuższymi dystansami, pokonanymi przez graczy podczas trzech meczów ligowych. Jak widać, czterech graczy (czarne punkty) pokonało wyraźnie dłuższy dystans podczas meczu, niż pozostałych sześciu. Tych sześciu graczy nie wykorzystało w pełni swoich możliwości fizycznych, Częściowym wytłumaczeniem mogą być ograniczenia taktyczne. Na przykład, jeden z graczy, który przebiegł najmniejszy dystans, a uzyskał dobre wyniki w teście, był środkowym obrońcą i jego rola, jako znaczącego gracza tej linii, miała wpływ na długość dystansu meczowego. Na sprawność fizyczną demonstrowaną w czasie meczu i pokonany dystans, może mieć również wpływ stopień motywacji; powodem tego, iż sześciu graczy pokonało wyraźnie krótszy dystans, niż wskazywały ich możliwości fizyczne, mogła być niewystarczająca z ich strony mobilizacja psychiczna.
Zależność pomiędzy dystansem pokonanym w trakcie specyficznego wysiłkowego testu piłkarskiego (wysiłek o przerywanym charakterze do wyczerpania), a najdłuższym dystansem, pokonanym w jednym z trzech meczy. Czterech piłkarzy(•) pokonało wyraźnie dłuższy dystans podczas meczu, niż pozostałych sześciu (o).
